Οι φύλακες ασφαλείας αναφέρουν ανατριχιαστικούς θορύβους και την αίσθηση ύπαρξης κάτι του ανεξήγητου στην κλειστή πλέον φυλακή του Αλκατράζ. Το νησί του Αλκατράζ είναι μια τουριστική ατραξιόν που το διαχειρίζεται το National Park Service. Η πρώην φυλακή στον Κόλπο του San Francisco έχει θεωρηθεί αρκετές φορές ως στοιχειωμένη από τους αξιωματικούς της τοπικής αστυνομίας που φροντίζουν για την ασφάλεια. Κάθε μέρα και μετά την δύση του ηλίου κι ενώ το τελευταίο ferry boat αποχωρεί από αυτό το ερημωμένο κι ανεμοδαρμένο νησί, μόνο ένας άνθρωπος μένει πίσω, ο νυχτερινός φύλακας του Αλκατράζ. Υπό το φως του φακού του, ο Gregory Johnson κάνει εξονυχιστικό έλεγχο στην σκοτεινή πτέρυγα της πρώην φυλακής που κάποτε ήταν ο τόπος που φιλοξενούσε τους πιο σκληρούς δολοφόνους και ψυχωτικούς εγκληματίες της χώρας. Η περιγραφές του φύλακα σε πολλές περιπτώσεις δείχνουν ότι δεν θέλει και πολύ για να αλλάξει επάγγελμα ή, στην καλύτερη περίπτωση να αρχίσει τα ηρεμιστικά. (Τι θόρυβος είναι αυτός; ρωτάει, ρίχνοντας φως σε μια μισάνοιχτη πόρτα ενός κελιού απομόνωσης. Κοντοστέκεται κι ανασηκώνει αδιάφορα τους ώμους μπροστά σε ένα ακόμη ανεξήγητο φαινόμενο του Αλκατράζ. Αναφέροντας ψιθυριστά: Φίλε, δεν θα μπορούσα να είμαι εδώ τη νύχτα χωρίς το όπλο μου). Μέχρι την στιγμή που το πρώτο ferry boat καταφτάνει με την αυγή, ο αξιωματικός της U.S. Park Police περνάει τη νύχτα με τεταμένα νεύρα και φαντασία που καλπάζει, κάνοντας περιπολία στο μέρος που κάποτε ήταν γνωστό ως το Νησί του Διαβόλου της Αμερικής. Στο πέρασμα των χρόνων, το Αλκατράζ ήταν η εφιαλτική τελική κατάληξη για 1576 δολοφόνους, γκάνγκστερ κι επικηρυγμένους εγκληματίες από το Κράτος. Γνωστό με το όνομα "Ο Βράχος", το νησί αυτό με έκταση 12 εκτάρια ήταν διαβόητο για τα φρικτά κελιά και την αυστηρή πειθαρχία που πολλές φορές απαιτούσε απόλυτη ησυχία. Ύστερα βέβαια από αρκετές δεκαετίες λειτουργίας, η φυλακή έκλεισε στις 21 Μαρτίου του 1963 με τον αποχαιρετιστήριο λόγο του Frank Weatherman ο οποίος ανέφερε: "Η φυλακή του Αλκατράζ ποτέ δεν ήταν καλή για κανένα" ενώ ότι απέμεινε είναι ο αριθμός των απεγνωσμένων ανθρώπων που κάποτε φυλακίστηκαν εκεί. (Δεν ξέρω αν πρέπει να πιστεύω στα φαντάσματα καθαυτά), είπε ο 38χρονος Johnson. Κρατώντας μια στρογγυλή σιδερένια κουλούρα με κλειδιά, κάνει τη νυχτερινή του περίπολο στον γύρο του νησιού. Διασχίζει τον διάδρομο με τα κελιά στα οποία έζησαν κάποτε ο ληστής και γκάνγκστερ Arthur "Doc" Barker κι ο απαγωγέας Alvin Karpavicz, γνωστός ως "ο ανατριχιαστικός Karpis", ο τότε νούμερο 1 δημόσιος κίνδυνος. Ελέγχει την ιατρική πτέρυγα στην οποία ο Robert Stroud, ή αλλιώς ο άνθρωπος πουλί του Αλκατράζ πέρασε 17 χρόνια. Κρυφοκοιτάζει μέσα στον χώρο με τα πλυντήρια όπου ο γκάνγκστερ Alphonse Capone, γνωστός ως "ο Σημαδεμένος", προσπάθησε να διαφύγει σπρώχνοντας τους καθαριστές. Περιπολεί το γραφείο των διοικητών της φυλακής που είχαν ψευδώνυμα όπως "Αλμυρό νερό, Γύφτος, Cowboy κι υποσχόμενος Paul". Φαίνεται ότι κατά καιρούς η παλιά φυλακή παίζει παιχνίδια με το μυαλό του. Μια νύχτα, την στιγμή που ηχούσε το κουδούνισμα του πλοιαρίου και το προειδοποιητικό κουδούνι για την ομίχλη, ορκίζεται πως άκουσε κάποια ποτήρια να χτυπάνε μεταξύ τους, όπως γίνεται σε μια πρόποση. Ακούει τα ποντίκια να διασχίζουν τα πατώματα των διαδρόμων, και τον αέρα να ουρλιάζει, και που πολλές φορές ακούγεται σαν ένα τρανταχτό γέλιο. Όπως αναφέρει: (Αυτό το μέρος είναι εφιαλτικό όταν πέφτει το σκοτάδι. Σου δίνει την εντύπωση πως δεν είσαι καθόλου μόνος εκεί μέσα). Ίσως τελικά η φυλακή αυτή να μην υφίσταται ως φυλακή πλέον. Όμως ο φύλακας του βράχου μέσα στην νυχτερινή μοναξιά του, μπορεί να έχει περισσότερη παρέα από αυτή που φαντάζεται. Ίσως ο βράχος τώρα, να έχει περισσότερη ζωή…αυτή την φορά όχι μέσα στα κελιά αλλά εντελώς ελεύθερη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου