Ασφαλώς, πολλοί παράγοντες: Το μικροκλίμα και οι συνθήκες της περιοχής (το terroir), η σύνθεση των ποικιλιών, η όλη διαδικασία και τεχνική της οινοποίησης, το ταλέντο του οινοποιού... και τόσοι άλλοι παράγοντες.
Τι κάνει όμως ένα κρασί να καταλήγει σαν το γενικά αποδεκτό καλύτερο κρασί του 20ου αιώνα; Τίποτα από τα παραπάνω, αντίθετα: Μια σειρά λαθών σε όλες σχεδόν τις φάσεις της παραγωγής!
Γνωρίστε το Château Cheval Blanc του 1947, το κρασί που σχεδόν όλοι οι ειδικοί θεωρούν σαν το καλύτερο κρασί του 20ου αιώνα και (μέχρι σήμερα τουλάχιστον) το καλύτερο κρασί που έγινε ποτέ! Είναι το κρασί που κάθε φανατικός οινόφιλος ονειρεύεται να δοκιμάσει πριν πεθάνει, και που θα ταξίδευε χιλιάδες χιλιόμετρα για να το γευθεί.
Και όμως... η τεχνική ανάλυση του κρασιού αυτού μοιάζει περισσότερο με αναφορά νεκροψίας: Τίποτα δεν φαίνεται να έγινε σωστά: Υψηλά υπολειμματικά σάκχαρα, απαράδεκτη για Bordeaux περιεκτικότητα σε οινόπνευμα, πρωτόγονη μέθοδος οινοποίησης... πάρα πολλά λάθη. Κατά ένα όμως περίεργο, θα λέγαμε πρωτοφανή τρόπο, τα ελαττώματα σ΄ αυτό το κρασί γίνονται προτερήματα!
Το Cheval του '47 συχνά αναφέρεται σαν ένα μέτρο σύγκρισης για τα όλα τα κρασιά. Αλλά το ίδιο το château περιγράφει το '47 σαν ένα "ευτυχές ατύχημα της φύσης", ένα κρασί που κατέληξε θαυμάσιο παρά τον ..εαυτό του!
Το Château Cheval Blanc, του οποίου η ιστορία ξεκινά το 1832, όταν τοChâteau Figeac πούλησε 15 εκτάρια στον M. Laussac-Fourcaud, βρίσκεται στο Bordeaux, στην οινοπαραγωγική περιοχή του Saint-Émilion, στην δεξιά όχθη του ποταμού Gironde.
Όπως και τα άλλα Château της δεξιάς όχθης, έτσι και το Château Cheval Blanc δεν περιελήφθη στην κατάταξη των κρασιών του 1855, που καθιέρωσε τα πέντε επίπεδα στα οποία κατατάσσονται τα κρασιά του Bordeaux. Η λίστα έγινε με βάση την τιμή των κρασιών, και την εποχή εκείνη τα ακριβά κρασιά ήταν αυτά της αριστερής όχθης, όλα σχεδόν με βάση το Cabernet Sauvignon. Ηταν ακριβώς η σοδειά του '47 που ανέβασε το Château Cheval Blanc στα επίπεδα των κρασιών της αριστερής όχθης, και μαζί με το Petrus ήταν αυτά που έκαναν την ταξινόμηση του 1855 αναχρονιστική. Αντίστοιχη ήταν και η άνοδος των τιμών όλων των κρασιών του Château Cheval Blanc, με αποκορύφωμα, ασφαλώς, την δημοπρασία ενός κιβωτίου 12 φιαλών από τους Cristies στην τιμή των $147,000, λίγο πάνω από $12,000 η φιάλη.
Το 1947 ήταν η δεύτερη από τις τρείς περίφημες μεταπολεμικές σοδειές στο Bordeaux. Τα χαρακτηριστικά του 1947 ήταν ο -οινικά- εξαιρετικά "κακός" καιρός, με υπερβολικά ζεστούς Ιούλιο και Αύγουστο και ένα κυριολεκτικά τροπικό Σεπτέμβρη. Όταν άρχισε ο τρύγος, τα σταφύλια είχαν κυριολεκτικά "ψηθεί" πάνω στα κλήματα. Η τρομακτική ζέστη ακολούθησε τα κρασιά στο κελάρι, μια εποχή που δεν υπήρχε ελεγχόμενη θερμοκρασία σε αυτά. Η ζέστη ήταν τόσο μεγάλη που σε πολλά κρασιά η μετατροπή των σακχάρων σε οινόπνευμα σταμάτησε, με αποτέλεσμα εξαιρετικά υψηλές περιεκτικότητες σε υπολειμματικά σάκχαρα και ανεξέλεγκτη οξύτητα.
Αυτό συνέβη και στο Cheval του '47. Μόνο που ακριβώς σε αυτό, έγινε το ...θαύμα που αναφέραμε προηγουμένως.
Είναι χαρακτηριστικό τι γράφει ο "πολύς" Mike Steinberger στο περιοδικό Slate, για την δοκιμή του Cheval του '47:
"Την στιγμή που πλησίασα το ποτήρι στη μύτη μου και βυθίστηκα σ' αυτό το γλυκό, πιπεράτο και συγκλονιστικό άρωμα, η αντίληψή μου για το τι είναι εξαιρετικό σε ένα κρασί, και η αίσθησή μου για το τι είναι ικανό να δώσει ένα κρασί, μεταβλήθηκαν εκείνη τη στιγμή - μπορούσα σχεδόν να ακούσω τα "γρανάζια" να επαναρυθμίζονται μέσα στο μυαλό μου! Το '47 ήταν το πιό ζεστό, πλούσιο και ισορροπημένο κρασί που είχα δοκιμάσει ποτέ. Ακόμα πιο εντυπωσιακή από τον πλούτο του ήταν η φρεσκάδα του. Τα αρώματα ήταν γεμάτα από αυτά των ψημένων φρούτων και μαραμένων λουλουδιών, και όμως η γεύση ήταν ενός ολοζώντανου κρασιού. Έσφυζε από ενέργεια και ζωντάνια! Τα τεχνικά προβλήματα του '47 -τα υπολειμματικά σάκχαρα και η ζωηρή αλλά ασταθής οξύτητά του- ήταν άμεσα αντιληπτά, αλλά, σε αυτό το κρασί, τα ψεγάδια του γίνονταν με ένα ανεξήγητο τρόπο αρετές!"
Και συμπληρώνει: "Η αναλογία που ήρθε αμέσως στο μυαλό μου δεν ήταν το port, ήταν ο Forrest Gump. Αυτό ήταν ο Forrest Gump των κρασιών -ξεκάθαρα προβληματικό, απόλυτα γοητευτικό. Κατάλαβα ότι θα 'ήταν ανόητο να προσπαθήσω να τοποθετήσω το '47 στο πλαίσιο των άλλων κρασιών. Ήταν πέρα από κάθε σύγκριση…. ήταν ένα απόκοσμο κρασί, ένα ερυθρό από άλλο πλανήτη. Και ήταν εκπληκτικό."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου